De Potterstraat is normaal niet de plek waar je streetfood verwacht dat met liefde vanuit Taiwan is overgewaaid. Maar daar staat-ie dan ineens: een lichtblauwe gevel met in sierlijke letters “Taiwanese Streetfood.” Binnen geen tafels, geen stoelen. Alleen een toonbank, een vitrine en een kaart die je even laat twijfelen: wat verkopen ze hier eigenlijk?
Recensie 9IJS door Eten wat de podcast
Nou, pannenkoekjes dus. En milk tea. That’s it. Taiwanese streetfood is zeldzaam in Nederland – laat staan in Utrecht. Maar waar je op basis van die term een gevarieerd aanbod van snacks, noedels of dumplings zou verwachten, blijkt de kaart verrassend smal. Je kunt kiezen uit een zoete of hartige Dan bing (soort Taiwanese pannenkoek) en een paar soorten thee. Geen rijst, geen vlees, geen bao buns, geen soep.
9IJS was vroeger een foodtruck die jarenlang op de markt stond, nu in vaste vorm. We bestelden een hartige Dan bing en een milk tea zonder suiker. Dat laatste bleek een cruciale fout. Want zonder suiker was de thee een slappe, waterige bedoening waar geen smaak aan zat. En dat terwijl milk tea juist bekend staat om zijn romige, zoete, troostrijke karakter. Blijkbaar moet je zelf aangeven hoeveel suiker je wil – 30%, 50%, 70% – maar dat wordt niet echt uitgelegd. Eén klant na ons riep zelfverzekerd “30% suiker!” en wij wisten: die weet hoe het werkt.
De pannenkoekjes dan? Flauw. Niet vies, maar ook niet memorabel. De smaak hing vooral af van de saus die eroverheen was gekwakt – een sojasausachtige toestand. De textuur was wat slap, de portie klein (stukjes pannenkoek in een open hamburgerbakje), en alles bij elkaar nogal karig voor iets wat je lunch zou moeten noemen. Een der onze recenseten moest na afloop zelfs nog naar Keuken van Thijs voor een tweede lunch.
9IJS is vriendelijk, maar biedt niet veel
Dan de praktische kant: geen tasje, geen plek om te zitten, en lastig mee te nemen. Met in elke hand een item (een kartonnen bakje en een beker met plastic seal) sta je wat onhandig op straat. Dat voelt meer als een festivalhap dan als een stedelijke lunchervaring. En ja, je betaalt wel 13,50 voor deze ‘ervaring’.
Toch was het niet alleen kommer en kwel. De vrouw achter de balie was oprecht vriendelijk en enthousiast. De winkel is pas net open, en dat merk je – de wachttijden zijn lang, de afhandeling wat chaotisch, maar het voelt ook alsof je een soort pioniersplek binnenstapt.
Het meest aandoenlijke detail: op de toonbank lagen toeristische flyers over Taiwan en onder de vitrine stond een LEGO-model van de Taipei 101. Alsof je in een cultureel ambassadehuisje bent beland, ergens tussen de Kruidvat en de bushalte in. Alleen: de keuken laat het nog afweten. Voorlopig dan.
