Wie ons kent, weet: Eten wat de podcast is een Utrechtse podcast. Punt. Maar soms moet je over je eigen gemeentegrenzen heen durven kijken. Zeker als een van de hosts daar is gaan wonen. In deze special neemt Ger zijn podcastpartner Jelle mee naar De Bilt — een dorp met raampjes van glas-in-lood, magnoliabomen en croissants die “gewoon naar croissant” smaken.

Beluister de special over De Bilt!

Waar ligt De Bilt eigenlijk?

Voor wie nog nooit verder is gekomen dan de Berenkuil: De Bilt ligt letterlijk tegen Utrecht aan. Het is zo dichtbij, dat Jelle minder lang hoeft te fietsen dan naar Ger’s vorige huis in Zuilen. Maar goed, De Bilt dus. Rustig, groen, vriendelijk. En belangrijker: er valt prima te eten.

Koffie, yoga en wentelteefjes

De route begint bij REEG, waar de wentelteefjes op de kaart stonden te glimmen. Geen kaneelbommetjes van niveau “Rooie Nel”, maar wel degelijk, en vooral: geserveerd met overtuiging.

Daarna een stop bij Mika Yoga & Coffee — de plek waar je eerst een zonnegroet doet en daarna een cola met vegan boodschap drinkt. Een rustige, ruime locatie, met veel ruimte voor kinders. Maar met witte muren, kunst aan de wand, wierookgeur in de lucht en Chai Latte’s op het menu is dit misschien wel de meest Utrechtse plek van De Bilt.  Tegelijkertijd breaking news: het vertrekt naar Bilthoven.

Proefwerk: de huiskamer van het dorp

De ontdekking van de dag was Proefwerk, een nieuw eetcafé met boom in de zaak en snoep in plaats van pepermunt bij het afrekenen. Alles voelt hier net even wat anders — eigenzinnig, warm, ongekunsteld. Jelle at pulled paddo toast, Ger de pulled chicken. Beiden waren tevreden. De dinerkaart is misschien wat te simpel, maar deze toko heeft alles om de kroeg van De Bilt te worden. Er werd zelfs al gefantaseerd over “nog één afzakkertje” om 23:08 uur.

Joos, wijn en de Biltse verrassing

Bij Eetcafé Joos kreeg Jelle hotelhanddoekjes op het toilet (geen grap), en op het menu stond Peking Duck en Tom Kha Kai. Verrassend culinair voor een plek als deze. Even snel twee bier, en dan door.

Daarna op naar Bilthoven (ja sorry), naar Die Weinbar. Een Duits wijnwalhalla waar de wijnkaart leest als een dagboek van de Elzas. De serveersters weten waar ze het over hebben en de karage is knapperig. Hier voel je je alleen wel een beetje in Blaricum, maar dan met Riesling.

MOSA: een restobar waar Jelle het niet mee eens is

Het laatste culinaire hoogtepunt was Restobar MOSA — althans, volgens Ger. Jelle vindt het meer een gewoon restaurant, want: te veel tafels. Een discussie die nooit eindigt. Hoe het ook zij: de kaart is klassiek Frans met een twist (denk: kalfswang en coquilles), het servet bevatte de tekst “Unfolding Happiness”, en aan de bar werd de sinaasappelschil vakkundig geflambeerd voor de negroni. dat zegt eigenlijk alles: MOSA is verrassend culinair.

Brood, wijn en Bernhard

Als je dan toch in De Bilt bent, moet je natuurlijk ook nog even langs Bakkerij De Ambachterij voor een croissant die smaakt naar croissant (meer zeggen we niet). En bij Van Wageningen & De Lange, de lokale wijnwinkel, krijg je een fles aangeraden met het label “de favoriet van Juliana en Bernhard.” Nou, dan ben je er toch?

De Bilt als vakantiegevoel

Na dertien uur fietsen, eten, wijn drinken en praten kwam Jelle tot de conclusie: De Bilt voelt een beetje als vakantie. Alsof je weer met je ouders op Terschelling bent, maar dan met betere horeca, iets duurdere huizen, en een restobar waar je kalfswang kunt eten.