Da Francesca – Italiaans familiegevoel in Bunnik

Soms moet je Utrecht even achter je laten om het beste van de regio te vinden. En dat blijkt, verrassend genoeg, in Bunnik te liggen. Daar zit op een klein pleintje – tegenover het Wapen van Bunnik – het onooglijk charmante Da Francesca. Een Italiaanse trattoria pur sang, gerund door vader Gervasio en dochter Francesca, waar de wijn warm is, de tafels dicht op elkaar staan, en de fusilli met garnalen van een niveau is waar je U tegen zegt.

Beluister de recensie over Da Francesca in Bunnik

Van hidden gem tot hit

We kwamen hier terecht dankzij een tip van niemand minder dan Leon Mazairac (chef van Karel V), die Da Francesca “een hidden gem” noemde. Dat schroeft de verwachtingen op – en die werden overtroffen. Al bij aankomst voelt het alsof je op vakantie bent: kleine tafeltjes op het terras, binnen een vitrine met dagspecials, een open keuken en bediening die je aanspreekt alsof je er al jaren komt.

Authentiek in alles behalve pretentie

Wat Da Francesca zo bijzonder maakt, is de totale afwezigheid van opsmuk. Geen strak interieur, geen designmeubels, geen mood lighting. Gewoon houten stoelen, een krijtbord met specials en een bar waarachter de chef zijn magie bedrijft. Het voelt alsof je bij iemand thuis komt – maar dan iemand die ontzettend goed kan koken.

En dat koken… mamma mia.

Ger at een fusilli gambaretti met garnalen, paddenstoelen, saffraan-roomsaus en knoflook. De saus was zijdezacht, rijk en in perfecte balans. Zo lekker dat hij eigenlijk een stuk brood wilde vragen om z’n bord schoon te vegen. Jelle koos voor de lasagne, die solide was, maar niet uitzonderlijk – volgens hem iets wat je op meer plekken goed kunt eten. Zijn tip: ga voor de pasta’s. Daar blinkt Da Francesca in uit.

Warme wijn en toetjes in een shotglas

De huiswijn komt in eenvoudige glaasjes, iets aan de warme kant, maar dat draagt juist bij aan het vakantiegevoel. Er is maar één soort wit, één soort rood en een paar flessen – geen keuzestress, gewoon vertrouwen op de chef. Het voorgerecht (burrata met prosciutto) is gul en goed, maar de grootste verrassing komt aan het eind: de tiramisu. Subtiel, perfect in balans, geen overdaad aan drank of cacao – gewoon zoals het hoort.

En dan was er nog de Melonito, een meloenlikeur die smaakte als een Italiaans dessert in vloeibare vorm. Geserveerd op initiatief van de chef zélf, met een grote glimlach. Als dat geen gastvrijheid is…

De sfeer is familie

Naast het eten is het vooral de sfeer die dit restaurant zo bijzonder maakt. Tafeltjes staan dicht op elkaar, waardoor je letterlijk met andere gasten in gesprek raakt. De bediening – jong, vriendelijk en niet zonder charme – zorgt ervoor dat je je welkom voelt; alles voelt hier huiselijk en oprecht.

Da Francesca is geen fine dining en dat wil het ook niet zijn. Het is een plek waar je je thuis voelt, waar je beter eet dan je ooit voor mogelijk hield in Bunnik, en waar je na afloop denkt: waarom zit dit niet gewoon in mijn buurt?